cursuservaring

Tevreden. Nog steeds blij dat ik me heb aangemeld voor de cursus 23 dingen. Eva, de lesgeefster, speelt kort op de bal. Ze volgt de evolutie nauwgezet en geeft gevatte commentaar en constructieve tips.

Ik was deze cursus gestart uit ongeduld, en hoopte in de bijscholing een leidraad te vinden bij de zoektocht naar de speld in de hooiberg. Helaas. Even dacht ik genoeg te hebben aan de 23 dingen op eigen houtje, chronologisch te doorlopen. Vandaag ben ik bij Ding 8 aangekomen. Ik wil zo graag naar Ding 20 of Ding 21. Want bij Ding 8 was ik al eens gepasseerd, vroeger.

Ik heb nood aan een terug-kom-dag. Zo halverwege de cursus lijkt het me nuttig om nog eens klassikaal feedback te krijgen. De meerwaarde van de tips -net de info die ik dacht te kunnen verzamelen bij een bijscholing- moet je sprokkelen via de reacties die Eva geeft op de items op de verschillende blogs. En de tijd (lees het geduld) ontbreekt me om alle blogs te volgen.

Want wat blijkt op de blogs? De bloggers (ook de bibliothecarissen pur sang) keren terug naar wat hen echt aanbelangt.

Annie toont een foto van kalligrafie en suggereert tussen de lijnen door dat pen-en-papier haar voorkeur geniet boven web2.0 toepassingen. Een andere cursist toont een Mega-Mindy-dochter als cover van een pagina, gefikst via het Flickr-ding. Op mijn eigen blog sluipt toch weer een fiets binnen...

We beginnen geen discussie over wat web2.0 nu eigenlijk is, wegen geen pro's en contra's tegen elkaar af (ik beken, ik lees de blogs niet grondig, dus wie dit kan weerleggen...) Maar we koesteren 'oude' waarden. Mijn conservatieve geest ervaart dit als 'oef'!

image generator

foto-truckage uit de oude (privé)doos

abso.lute.ly del.icio.us

Voor de oefening heb ik een soort dummy gemaakt.


Zoals ik in een vorig bericht vermeld heb, onze bibliotheek heeft een delicious-account. Deze lijst wordt courant aangevuld door twee van onze bibliotheekmedewerkers. Ikzelf verzorg zowat de redactie, omdat we ervaren dat controle op de tags zeer belangrijk is voor het succes van je lijst.

web 2.0

Een blog is nuttig. Ook voor de bibliotheek. Een blog kan het statische van een website doorbreken, en de informatie actueel houden en/of aanvullen waar nodig. Toch zou ik zelf opteren voor een blog geïntegreerd binnen een bestaande website, zodat de context duidelijk is én blijft.

Het situeren van pagina's die je leest via RSS is voor mij een moeilijk gegeven. Ik heb weinig (positieve) ervaring met RSS, maar het "waar ben ik"-aspect overvalt me vaak.
Ik heb niet de indruk dat ik bevoorbeeld de medecursisten leer onderscheiden van elkaar, omdat we de hele tijd in generieke design aan het rondwandelen zijn. De webdesigner heeft trouwens veel respect voor de lay-out van zijn pagina's.

Een absolute meerwaarde, zeker voor de bibliotheek is de delicious-toepassing. We hebben voor onze bibliotheek een pagina aangemaakt, waarmee we prettig werken, ook in de wetenschappelijke omgeving.

Een voorbeeld. Specifiek voor een introductieles tijdens een college, heb ik een lijst aangemaakt met de opsomming van alle links die ik tijdens de les getoond had.

Meteen tijdens de presentatie merkte ik, dat ik ZELF de pagina's (website, online-databanken, catalogi, ...) uit de context weggerukt had. Misschien kan iemand mij overtuigen dat het belangrijker is om je gezochte informatie te vinden dan te weten waar je je informatie gevonden hebt?

Ook van het Flickr-ding zijn we fan in onze bibliotheek. Getuige ons (beperkt zichtbaar) fotoalbum.

tussendoor

Was even van het 23-Dingen-front verdwenen, en wat blijkt. Ik meld me vandaag nog eens aan bij Google Reader en lees bij de rubriek All items +1000.

Ik heb dus meer dan 1000 ongelezen items, via RSS gesprokkeld op de enkele websites die we bij de oefening ingevoegd hebben samen met de blogs van alle cursisten. Of alle medecursisten zijn nét iets ijveriger aan de slag dan ik. Of ik gebruik de toepassing verkeerd.

image generator

Heb e-kaartje aangemaakt via fd's Flickr Toys. Het resultaat staat netjes bij mijn fotostream.